کارسازان نهایی قهرمانان نامشخص رباتیک هستند، که بازوهای رباتیک را به ابزارهای متنوعی تبدیل می کنند که قادر به انجام طیف باورنکردنی از وظایف هستند.از دستگیره های ساده تا ابزارهای پیچیده جراحی، این دستگاه ها در خط مقدم اتوماسیون هستند، کارایی و نوآوری را در سراسر صنایع افزایش می دهند.و جزء آینده رباتیک.
انواع عاملان نهایی
اثربخشی نهایی را می توان به طور گسترده به دو نوع اصلی تقسیم کرد:چسب هاوابزار فرآیندهر نوع از آن ها در صنایع مختلف به اهداف متفاوتی خدمت می کنند.
A. گیرنده ها (مصرف کننده های دستکاری)
گیرنده ها شایع ترین نوع اثرگذار انتهای هستند که برای دست زدن به اشیاء با گرفتن، نگه داشتن یا رها کردن آنها طراحی شده اند. آنها به طور گسترده ای در انتخاب و قرار دادن، مونتاژ،و کاربردهای دستکاری مواد.
1گیرنده های مکانیکی
دو انگشت: ساده ترین و متنوع ترین، مناسب برای اشیاء تقارن مانند سیلندر یا جعبه.
دستگیرنده های سه انگشت: ثبات بهتر برای اشیاء شکل نامنظم فراهم می کند.
گیرنده های چند انگشت (دست های ماهر): لاس های انسانی را با انگشتان مفصل تقلید می کنند، که امکان دستکاری پیچیده را فراهم می کند (به عنوان مثال، چرخش، چرخاندن یا گرفتن اشیاء ظریف).
2گیرنده های خلاء (کوب های مکش)
از فشار هوا برای چسبیدن به سطوح صاف و صاف (به عنوان مثال شیشه، ورق فلزی یا اجزای الکترونیکی) استفاده کنید.
ایده آل برای اشیاء شکننده یا سبک وزن که در آن گرفتن مکانیکی ممکن است باعث آسیب شود.
3گیره های مغناطیسی
استفاده از الکترومغناطیس یا آهنربا های دائمی برای بلند کردن مواد آهنربا (به عنوان مثال ورق های فولادی یا قطعات خودرو).
معمولا در کاربردهایی که نیاز به دستکاری با سرعت بالا بدون تماس فیزیکی دارند.
4گیره های چسب
استفاده از مواد گیلی یا چسبنده برای چسبندگی موقت، مفید برای دست زدن به سطوح ظریف مانند صفحه نمایش یا پنل های خورشیدی.
چالش ها و روند آینده
چالش ها:
پیچیدگی: طراحی اثربخشی های نهایی چند کارکردی (به عنوان مثال، دست های ماهر) از نظر فنی چالش برانگیز است.
هزینه: ابزارهای دقیق مانند ابزار جراحی یا برش لیزر می توانند گران باشند.
ادغام: اطمینان از سازگاری بین اثرگذارهای نهایی و مارک های مختلف ربات یک مانع است.
روند آینده:
رباتیک نرم: چسب های انعطاف پذیر و سازگار که الهام گرفته شده از نوک های هشت پا یا تنه های فیل است.
سازگاری مبتنی بر هوش مصنوعی: کارگزاران نهایی که به طور مستقل یاد می گیرند و به وظایف جدید سازگار می شوند.
ربات های همکار (کوبوت ها): عاملان نهایی امن تر برای تعامل انسان و ربات در فضاهای کار مشترک.
کوچک سازی: کوچک تر و دقیق تر برای میکرو مونتاژ یا نانوخسارت.